تاریخچه معماری

هنگامی  که تاریخچه معماری را بررسی می کنیم به زمان نوسنگی می رسیم. تاریخ معماری به تاریخ پیدایش بشر بر می گردد. یعنی صدها سال پیش از تولد مسیح نیز هنر معماری بین انسان ها رواج داشته است. فرهنگ ساخت و ساز در جنوب شرقی آناتولی، سوریه و عراق حدود ۸ هزار سال قبل از میلاد و در جنوب شرقی اروپا، حدود ۷ هزار سال قبل از میلاد مسیح پدیدار شده و رواج یافته است.  مردمی که از فرهنگ نئولیتیک (نوسنگی) برخاسته اند، معماران بسیاری خوبی به شمار می رفته اند. اگر به مواد مورد استفاده و طراحی های آنها نگاه کنید، به خوبی می توانید خلاقیت و زیبایی را در آنها احساس کنید.همه خانه های متعلق به آن زمان با گچ به خوبی پوشانده شده اند.

بیشتر خانه های آن زمان مملو از نقاشی های دیواری از انسان ها و حیوانات هستند.

خانه هایی با سقف های بلند، قبرهای بزرگ، اتاق هایی برای مقبره ها، تپه های خاک، انباری از سنگ های چخماق از ویژگی های معماری خانه های آن زمان است.

یونان، روم و بیزانس در تاریخ معماری، طراحی های بسیار کلاسیک دارند. اگر به سبک بناهای معماری یونان نگاه کنیم، متوجه می شویم که به ایجاد فضاهای باز که در آن زمان «اگورا» به معنای بازار نامیده می شدند، بسیار اهمیت می داده اند.  در اطراف این بازارها، انواع معابد، فروشگاه ها و ساختمان های عمومی ساخته شده اند. اوج تحول معماری را نمی توان بدون نقش رومی های باستان دانست. رومی ها نخستین افرادی بودند باعث پیشرفت هنر معماری در دنیا شدند. استفاده از سنگ های مرمر و بتن در ساخت بنا و طراحی آرک ها و قوس های زیبا، مواردی بودند که رومی ها بنیانگذار آنها هستند.

دو مورد جالب دیگر که مربوط به آن دوره است، استفاده از پوشش های سیال در ساخت گنبدها و کف بناهای سلطنتی امپراطوری روم است. در زمان امپراطوری، روم ها ساخت پل و جاده را آغاز کرده بودند. آب گرم و حمام های عمومی نیز در آن زمان رونق گرفت و اهمیت بیشتری به ساخت آنها داده شد.

معماری بیزانس، در واقع شکل پیشرفته معماری رومی است. معماری بیزانس و رومی بسیار شبیه یکدیگر هستند. ویژگی هایی که تفاوت آنها را نشان می دهد اضافه شدن موارد زیر به معماری بیزانس است:

• پیچیدگی های هندسی • استفاده از آجر و گچ در ساخت و ساز • بکار گیری تزئینات حکاکی شده به جای موزاییک • ساخت گنبد در بالای ستون ها • استفاده از ورقه های نازک مرمر سفید در ساخت پنجره

اگر به مواد استفاده شده در ساخت بنای ساختمان های آن دوره نگاه کنیم، متوجه نوآوری و خلاقیت در طراحی و ساخت آنها می شویم. حدود ۲۰۰ سال پیش از میلاد مسیح بود که معمارهای یونانی شروع به استفاده از سیمان در طراحی و ساخت بناهای خود کردند. البته قبل از آن از موادی همچون گچ در ساخت بناها استفاده می شد اما هیچ کدام از آنها استحکام سیمان را نداشتند. برای استحکام بیشتر، رومی ها از گدازه های آتشفشان در بناها استفاده می کردند. سیمانی که رومی ها استفاده می کردند، «سیمان پوزولانی» نام داشت. این سیمان، محکم ترین سیمان موجود در طول تاریخ است. تا پیش از ساخت سیمان پورتلند، سیمانی محکم تر و سفت تر از پوزولانی ساخته نشده بود. اما سیمان Portland در استحکام، رکورد پوزولانی را شکست.

در قرن ۱۹ میلادی، همه سبک های معماری و مواد کاربردی در آنها ترکیبی از همه سبک های مختلف در طول تاریخ بود. موادی که در حال حاضر در معماری ما استفاده می شود، از دوران باستان گرفته نشده است. همین مساله باعث تفکیک معماری باستانی و معماری کنونی است. استفاده از آهن در ساخت بنا به قرن ۱۹ میلادی بر می گردد. در حدود سال ۱۸۴۰ میلادی بود که از آهن در معماری بناها برای اولین بار استفاده شد. در آن زمان آهن بیشتر برای ساختمان های ضد حریق بکار می رفت. چینی ها کمی زودتر استفاده از آهن را در معماری خود رواج داده بودند. اما در انگلستان، همزمان با ساخت نخستین مرکز خرید ضدحریق توسط «ویلیام استات» در سال ۱۷۹۲ میلادی در «دِربی»، استفاده از آهن نیز در بناها رونق یافت.

شیشه نیز از جمله ابزار و موادی است که در قرن ۱۹ میلادی در ساخت و معماری بناها مورد استفاده قرار گرفت و در کنار خشت و آهن، به جزو جدانشدنی معماری ساختمان ها اضافه شد و به سرعت رواج پیدا کرد. «قصر کریستال» یکی از بناهای بسیار زیبا و چشمگیر زمان های قدیم است که با استفاده از آهن و شیشه طراحی و ساخته شده است. المان دیگری که بعدها به معماری اضافه شد، سازه های پیش ساخته بودند. Paxton، نخستین ساختمانی بود که با دیوارها و عناصر پیش ساخته ساخته شد.