آﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﯿﺪ ﻧﻈﺮات ھﻮﺷﻨﮓ ﺳﯿﺤﻮن ﻣﻌﻤﺎر ﺳﺮﺷﻨﺎس اﯾﺮاﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺧﯿﺮا ﺑﯿﺎن ﮐﺮده اﺳﺖ:

ھﻮﺷﻨﮓ ﺳﯿﺤﻮن ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪارد. ﺑﺮﺧﯽ او را ﭘﺪر ﻣﻌﻤﺎری ﻣﺪرن اﯾﺮان ﻣﯽداﻧﻨﺪ. ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ

ھﻨﺮی و ﻣﻌﻤﺎری وی در طﻮل ﻧﯿﻢ ﻗﺮن زﺑﺎﻧﺰد ھﻤﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻓﺮھﻨﮓ و ھﻨﺮ اﯾﺮان زﻣﯿﻦ اﺳﺖ، از طﺮاﺣﯽ

آراﻣﮕﺎهھﺎی ﺧﯿﺎم، اﺑﻮﻋﻠﯽ ﺳﯿﻨﺎ، ﻓﺮدوﺳﯽ، ﮐﻤﺎل اﻟﻤﻠﮏ، ﻧﺎدر ﺷﺎه اﻓﺸﺎر، ﮐﻠﻨﻞ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﯽ ﺧﺎن

ﭘﺴﯿﺎن، و دھﮫﺎ اﺛﺮ ﻣﻌﻤﺎری ﺟﺎوداﻧﻪ دﯾﮕﺮ ھﻤﭽﻮن ﻣﻮزه ﺗﻮس و ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺎﻧﮏ ﺳﭙﻪ در ﻣﯿﺪان ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ

ﺗﺎ ﺻﺪھﺎ ﺑﻨﺎی ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ، ﻧﻘﺎﺷﯽ و ﺳﯿﺎه ﻗﻠﻢ و ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺗﺪرﯾﺲ در داﻧﺸﮑﺪه ھﻨﺮھﺎی زﯾﺒﺎی

داﻧﺸﮕﺎه ﺗﮫﺮان ﺗﻨﮫﺎ ﺑﯿﺎن ﮔﻮﺷﻪ ای از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ھﻮﺷﻨﮓ ﺳﯿﺤﻮن اﺳﺖ. وی ﺳﺒﮏ

ﺧﺎﺻﯽ در ﻣﻌﻤﺎری اﯾﺮان ﭘﺪﯾﺪ آورد ﮐﻪ ﺗﻠﻔﯿﻘﯽ ھﻤﺎھﻨﮓ و ﻣﻮزون ﺑﯿﻦ ﮔﻮﻧﻪھﺎی ﻣﻌﻤﺎری ﺳﻨﺘﯽ و ﮐﮫﻦ

اﯾﺮان ﺑﺎ ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژی و ﺳﺒﮏ ﻣﺪرن ﻣﻌﻤﺎری ﺟﮫﺎن اﺳﺖ.

اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ “ﻣﻌﻤﺎری اﺳﻼﻣﯽ“ روی ﻏﺮض ﺧﺎﺻﯽ ﺑﻮﺟﻮد آﻣﺪه اﺳﺖ. ھﯿﭽﮕﺎه ﺷﻨﯿﺪه ﻧﺸﺪه

ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﻣﻌﻤﺎری ﻣﺴﯿﺤﯽ ﯾﺎ ﻣﻌﻤﺎری ﯾﮫﻮدی ﯾﺎ ﻣﻌﻤﺎری ﺑﻮداﺋﯽ. ﺳﮫﻢ اﺻﻠﯽ ﻣﻌﻤﺎری ﻣﻤﺎﻟﮏ ﻣﺴﻠﻤﺎن

از ﻣﻌﻤﺎری اﯾﺮاﻧﯽ ﻧﺎﺷﯽ ﻣﯽﺷﺪه و ﺑﺮای ﮐﻤﺮﻧﮓ ﮐﺮدن آن از واژه “اﺳﻼﻣﯽ“ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ

ھﻤﺎﻧﻄﻮری ﮐﻪ ﻧﺎم ﺧﻠﯿﺞ ﻓﺎرس را ﮐﻪ ﺻﺪھﺎ ﺳﺎل اﺳﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺎم ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد را ﻋﻤﺪا

ﻣﯽﺧﻮاھﻨﺪ ﺧﻠﯿﺞ ﻋﺮﺑﯽ ﺑﮕﺬارﻧﺪ. ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﻋﺮﺑﯽ ﭘﻮل ﺑﺎدآورده ﻧﻔﺖ را ﻣﯽدھﻨﺪ و ﺗﻮی

ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎهھﺎ و ﻧﻮﺷﺘﻪھﺎ و ﮐﺘﺐ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﭘﻮﻟﮫﺎ ﺧﺮج ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ اﺳﻢ “ھﻨﺮ اﺳﻼﻣﯽ“ و “ﻣﻌﻤﺎری

اﺳﻼﻣﯽ“ را راﯾﺞ ﮐﻨﻨﺪ.

ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ در ﺳﻮﺋﯿﺲ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎھﯽ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان “ھﻨﺮ اﺳﻼﻣﯽ“ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد وﻟﯽ 98 درﺻﺪ آن

آﺛﺎر ھﻨﺮی ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ اﯾﺮان ﺑﻮد و در ﮐﻨﺎرش ھﻢ ﯾﮏ ﭼﺮخ ﭼﺎه از ﻋﺮﺑﺴﺘﺎن ھﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ھﻤﯿﻦ و

ﺑﺲ. اﯾﻦ ﺗﻌﺼﺒﺎت ﺧﺎص اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻮل ﻣﯽدھﻨﺪ و ﺑﺮای ﺧﻮدﺷﺎن ﺳﮫﻢ ﻣﯽﺧﺮﻧﺪ، آﻧﮫﻢ از ﺳﮫﻢ ھﻨﺮ

اﯾﺮان. ﺑﺎﺿﺎﻓﻪ، ﻣﻤﺎﻟﮏ ﻣﺴﻠﻤﺎن از اﻧﺪوﻧﺰی ﺗﺎ ﻣﺮاﮐﺶ و از ﺗﺮﮐﺴﺘﺎن در ﻏﺮب ﭼﯿﻦ ﺗﺎ وﺳﻂ آﻓﺮﯾﻘﺎ و

ﺣﺘﯽ ﻗﺴﻤﺘﯽ از اروﭘﺎ ﺑﺎ ﺗﻔﺎوتھﺎی ﺑﺴﯿﺎر ﻓﺎﺣﺶ ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﺋﯽ، ﻓﺮھﻨﮕﯽ و ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ ﮐﻪ

ھﯿﭻ ﺷﺒﺎھﺘﯽ ﻓﯽ اﻟﻤﺜﻞ ﺑﯿﻦ ﻣﻌﻤﺎری اﻧﺪوﻧﺰی ﺑﺎ ﻣﻌﻤﺎری ﺳﻨﮕﺎل وﺟﻮد ﻧﺪارد و ﻟﺬا ﻧﻤﯽﺗﻮان از ﭼﯿﺰی

ﺑﻪ ﻧﺎم “ﻣﻌﻤﺎری اﺳﻼﻣﯽ“ ﻧﺎم ﺑﺮد. ﺻﺮف وﺟﻮد ﻣﺴﺎﺟﺪ، آﻧﮫﻢ ﺑﺎ ﺳﺒﮏھﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ و ﮔﺎھﺎ ﻣﺘﻀﺎد در

اﯾﻦ ﮐﺸﻮرھﺎ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﮐﻨﻨﺪه اﺳﺘﻔﺎده از واژه ﻓﻮق ﻧﻤﯽﺷﻮد.